شصت و هشتم نوشت ...

امروز یک ماه شد که استعفا دادم

میخام بشینم یک ماهم رو ارزیابی کنم که چه کارهایی کردم و روندم چطور بوده

این مدت خیلی فکر کردم ... به این که توو زندگی چه کارهایی باید می کردم و نکردم و چه راه هایی رو اشتباه رفتم

یکی از بزرگترین نقص هایی که من از بچگی داشتم این بود که خیلی عاطفی و احساسی بودم خیلی زود وابسته می شدم و خیلی زودتر دلتنگ ...

اگه میتونستم این خصیصه رو اصلاح کنم خیلی خوب بود کاش میتونستم فقط متکی به خودم باشم و خلاهای عاطفی نداشته باشم قبلا فکر می کردم باید ازدواج کنم تا این مشکل حل بشه ولی الان به این نتیجه رسیدم که خیلی ضروری تر از این حرفاست ...

خدایا کمک کن محبت همه رو از دلم بیرون کنم ...

پ ن : بارون رو خیلی دوست دارم بارون که میاد همه ی غم و غصه هام رو فراموش می کنم ولی تویِ این سالِ نود و ششِ لعنتی این دلخوشی هم ازم گرفته شد ... امروز بارون اومد ولی خیلی کم ... خدایا یه نظر لطفی به ما بنداز راه دوری نمیره بنده های خودتیم ...

شصت و هفتم نوشت ...

بعد از مدت ها دوباره به سرم زد بیام بنویسم ...

توو این مدت خیلی چیزها عوض شده مثلا این که استعفا دادم از کار اومدم بیرون... گروه طراحی تقریبا از هم پاشید ... یه فرصت شغلی خوب پیدا شد ولی نرفتم چند هفته ایه که بیکارم وصبح تا شب تنهام و مشغول خوندن و کلاس رفتن و فکر کردن... دو سه تا کلاس تخصصی ثبت نام کردم تا زیاد تنها نمونم و هر روز که کلاس ندارم شب یه ساعت میرم قدم می زنم تا تنهایی زیاد تاثیر نذاره... هم چنان بخش عمده ی ذهنم درگیر اینه که راهِ درستِ زندگی برایِ من کدوم طرفه...