شصت و‌دوم نوشت ...

خب انتخابات هم با تموم خوبی ها و بدی ها و استرس هاش تموم شد ...

خدایا ملت و کشور ما رو در پناه خودت حفظ کن ...

شصت و یکم نوشت ...

قبلنا یه جایی توو همین وبلاگ گفته بودم می ترسم از این که در مورد یه کسی قضاوتی بکنم ولی واقعیت چیز دیگه ای باشه حالا این ترسم توو جامعه به طرز مشهودی نمود پیدا کرده
دلم به حال روحانی و دولتش میسوزه خیلی مظلومند در شرایط فاجعه باری اومدن سر کار تمام تلاششونم کردن ولی انقدر تحت حمله بودن که انگار چهار سال خوابیدن هیچ کاری نکردن بابا یه کم انصاف داشته باشید به خدا دنیا خیلی کوچیکه قدر شرایط رو ندونیم دوباره به بلایی شبیه... دچار میشیم
مهندس خسته خیلی استرس داره در مورد آینده ی این مردم و مملکت... خدایا به امید تو ...

شصتم نوشت ...

بعضی چیزا شاید خیلی ساده به نظر بیاد ولی ممکنه رسیدن بهش خیلی طول بکشه یکی از چیزهایی که خیلی طول کشید تا من بهش باور پیدا کنم این بود که همیشه محبت کردن به افراد لزوما به این معنا نیست که شما دارید به اون افراد کمک می کنید بعضی وقت ها برای کمک کردن به یک فرد باید بهش اخم کرد یا باید گذاشت خودش روی پای خودش بایسته و به مشکلات غلبه کنه تا بتونه رشد پیدا کنه ...

سر کلاس زبان استاد گفت جایی که همیشه دوست داشتید برید رو توصیف کنید من هر چقدر فکر کردم یادم نیومد تا بحال جای خاصی رو دوست داشته باشم برم بعد فکر کردم یادم نمیاد دوست دارم چه کارهایی انجام بدم یادم نمیاد دوست دارم به کجا برسم یادم نمیاد هدفم چیه توو زندگی ... خلاصه این که هیچ رویایی نداشتم آدم بی رویا باری به هر جهت زندگی می کنه ...

پ ن : " آدمی بی رویا بود... پیدا بود که زنجره را نمی فهمد ... در پیش او خیالات من چروک می خورد ..."  سهراب سپهری