+

لیست مخاطبانم را چند بار زیر و رو می کنم ...

کسی پیدا نمی شود که با او درد دل کنم

من ، تنها ...

+

این که من " تنها " هستم و تو " تنها هستی " بودنت را آوار می کند روی انبوه دلتنگی هایم ...

این روزها نبودنت را بیش تر آرزو می کنم ...

+

تو همانی که دلم لک زده لبخندش را ...
آیا ...؟!؟

+

بلغ العلی بجماله

کشف الدجی بجماله

حسنت جمیع خصاله

صلوا علیه و آله

:))

خدا ...

خداوند بی نهایت است و لا مکان و بی زمان اما بقدر فهم تو کوچک میشود و بقدر نیاز تو فرود می آید  بقدر آرزوی تو گسترده میشود و بقدر ایمان تو کارگشا میشود  به قدر نخ پیر زنان دوزنده باریک میشود و به قدر دل امیدواران گرم میشود یتیمان را پدر می شود و مادر بی برادران را برادر می شود بی همسرماندگان را همسر میشود عقیمان را فرزند میشود ناامیدان را امید می شود گمگشتگان را راه میشود در تاریکی ماندگان را نور میشود رزمندگان را شمشیر می شود پیران را عصا می شود و محتاجان به عشق را عشق می شود خداوند همه چیز می شود همه کس را به شرط اعتقاد به شرط پاکی دل به شرط طهارت روح به شرط پرهیز از معامله با ابلیس   بشویید قلب هایتان را از هر احساس ناروا و مغز هایتان را از هر اندیشه خلاف و زبان هایتان را از هر گفتار ِناپاک و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار و بپرهیزید از ناجوانمردیهــا ناراستی ها نامردمی ها! چنین کنید تا ببینید که خداوند چگونه بر سر سفره ی شما با کاسه یی خوراک و تکه ای نان می نشیند و بر بند تاب، با کودکانتان تاب میخورد و در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان میکند و در کوچه های خلوت شب با شما آواز میخواند مگر از زندگی چه میخواهید که در خدایی خدا یافت نمیشود؟ که به شیطان پناه میبرید؟ که در عشق یافت نمیشود که به نفرت پناه میبرید؟ که در حقیقت یافت نمیشود که به دروغ پناه میبرید؟ که در سلامت یافت نمیشود که به خلاف پناه میبرید؟ و مگر حکمت زیستن را از یاد برده اید که انسانیت را پاس نمی دارید ؟!

ملاصدرا

+

ای عشق

_{دستی به کرم به شانه ی ما نزدی}

_{بالی به هوای دانه ی ما نزدی}

_{دیر است دلم چشم به راهت دارد}

_{ای عشق ، سری به خانه ی ما نزدی ...} 

قیصر امین پور

+

خنک آن قمار بازی که بباخت آن چه بودش

بنماند هیچش الا هوس قمار دیگر ...

+

سخت نازک گشت جانم از لطافت های عشق

دل نخواهم،جان نخواهم،آنِ من کو ؟ آنِ من ...

+

در زندگی افرادی را دیدم که دنیا را آن قدر بزرگ می دانستند که می توانستند " دل " بشکنند ...

+

امشب دمی را میهمان چشم من باش ...