دوم نوشت ...

می رسم خونه خسته و کوفته پهن می شم رو زمین چشم هامو میبندم و به حال و احوالم فکر می کنم

یادم میاد نماز نخوندم پا میشم وضو می گیرم نماز می خونم وسط دو نماز یه قابلمه بر می دارم عدس میریزم تووش واسه نهار فردا عدس پلو درست کنم بعد نماز دوباره دراز می کشم و به زندگی فکر می کنم به این که چی هستم چی میخام این روزا چیه خوابم یا بیدار ... وسطاشم فکر می کنم شام چی بخورم اصلا شام بخورم یا نه ذهنم میره سمت ارده شیره ای که از خونه آوردم برنامه میریزم برم بشینم کف همون آشپرخونه شیش متری ارده شیره بخورم دوباره ذهنم میره سر کار و مداری که یه ماهه درگیرشم و جواب نمیده و این که چرا خنگم و بی حوصله ... چشمم گرم میشه ...

از بوی سوختگی از خواب می پرم بازم سوخت هر بار عدس پلو درست می کنم همین میشه به طرفه العینی میرسم سر قابلمه بعله ... واسه غذای جدید درست کردن دیگه نه وقت دارم نه حوصله یه جوری با همین سر می کنم عدسای نسوخته رو میریزم توو یه بشقاب و قابلمه رو میذارم توو ظرفشویی که بشورم واسه پختن برنج ...

چرا این مداره درست نمیشه؟ چرا من هم چنان بی حوصله ام؟ دارم از تنهایی خفه میشم عدسای سوخته چسبیدن کف قابلمه نمیتونم بشورم مستاصل میشم میشینم کف آشپزخونه شیش متری با قاشق میفتم به جون عدس سوخته ها مجبورم هر طوری شده قابلمه رو بشورم چون قابلمه کوچیک ندارم واسه پختن برنج توو بقیه قابلمه ها هم بلد نیستم برنج دمی کنم همین قابلمه رو هم با کلی سعی و خطا یاد گرفتم این مداره چرا درست نمیشه؟ من کیم؟ کجام؟ نکنه هنوز خوابم؟ یادم میاد کشمش ندارم شلوار لی پامه چون همه لباسام نشسته بود تازه شستم رو بنده هیچ لباسی نداشتم بپوشم خوشحالم از این که مجبور نیستم لباس عوض کنم کاپشنمو بر میدارم میرم بیرون واسه خرید کشمش به ذهنم میرسه یه کره هم بخرم بندازم رو برنجم چون دقعه قبلی که بازم عدس پلوم سوخته بود خیلی خشک شده بود اصن بد نیست خیار و گوجه هم بخرم سالاد درست کنم این مداره چرا درست نمیشه؟ من کیم؟ کجام؟ چرا انقد احساس تنهایی می کنم؟ راه درست زندگی چیه؟ آدم بدیم؟ تنبلم؟ چرا این مداره درست نمیشه؟ خنکی نسیم میزنه به گونه هام دوس دارم همونجا وسط کوچه بشینمو  نفس بکشم ...