پانزدهم نوشت ...

این بار هم قسمت نبود گویا ... مامان نپسندیده

از دید دیگران قضیه کاملا عادیه ولی از دید من یه نشونه است ... نمیدونم چرا خدا کمک نمی کنه ... میدونم آدم خوبی نیستم ولی خدایی که من میشناسم دنبال آزار و اذیت بنده هاش نیست پس حتما یه موضوع مهمه که من حواسم بهش نیست ...

راستش هر از چندگاهی که توو تنهایی فکر می کنم می بینم زندگی کلا سخته ثانیه به ثانیش انتخابه و هر انتخاب هم نتایجی داره بعضی از انتخاب ها مهم ترن و بعضیا کمتر اهمیت دارن بعضی انتخابا اگه غلط باشه بعدا میشه جبرانش کرد بعضیا رو نمیشه بعضی انتخابا فقط به خودت ربط داره بعضیا پای افراد دیگه هم وسطه این انتخابا از همه سخت تره ... سخت ترین انتخاب این دسته هم انتخاب همسره اونم واسه یکی مث من که توویِ اتخاب های ِ عادیِ زندگی هم دست و دلش میلرزه ... این که توو مسیر زندگی چند نفر تاثیر بذاری و از اون مهم تر مسئولیت به دنیا اومدن و تربیت چند تای دیگه رو قبول کنی واقعا جرات و جسارت میخاد ...

نمیدونم شاید هنوز به اون حد از لیاقت و توانایی نرسیدم که بتونم این مسئولیت رو قبول کنم و خدا هم داره با فرصت بیشتر دادن بهم لطف می کنه هرچند من همش غر میزنم و از برآورده نشدن دعاهام و تنهایی و ... شکایت می کنم ... شاید هم اصلا نباید این قدر پیچیده و سخت به زندگی نگاه کنم ... نمیدونم ... این دوگانگی در طرز نگاه کردن خیلی وقته توویِ خیلی از ابعاد زندگی درگیرم کرده ...

این روند زندگی اونی نیست که من میخواستم حتی چند درصد هم اونی نیست که من میخواستم ... نه میتونم بهش عادت کنم و نه تلاشام برای تغییرش به نتیجه ای رسیده ...

باید کم کم وضعیت فوق العاده اعلام کنم ...

خدایا نمیدونم چکار کنم ... مشکل چیه؟ هر چی هست کمک کن حل بشه هر چند نمیدونم این طرز دعا کردن هم درسته یا نه ...