هجدهم نوشت ...

راستش من بعد بیست سال درس خوندن و هفت هشت سال برق خوندن هنوز نتونستم راهمو پیدا کنم واقعیتش اینه که بعد بیست و هفت سال هنوز راه زندگی رو هم نتونستم بیابم ...

یه حسِ خاصی دارم ... حسِ انتظار ... حسِ کسی که داره خواب می بینه و میدونه خوابه و دوست داره از خواب بیدار بشه ... 

امروز فهمیدم میخان با همکارم قطع همکاری کنن توو دانشگاه هم آزمایشگاهی بودیم یه سال از من کوچیکتر بود ولی بچه ی با استعدادی بود اما از عملکردش راضی نیستن گویا ... فکر می کردم و در واقع انتظار داشتم در مورد من این حس رو داشته باشن ولی نمیدونم چرا هنوز به اون مرحله نرسیدن ...

دو هفته است تموم فکر و ذکرم شده سوئیچینگ هر چی می بینم سوئیچینگه هر چی میشنوم سوئیچینگه ...

حسرت اون لحظه هایی رو میخورم که توو دانشگاه درست وحسابی درس نخوندم و عمری که ندانسته هدر رفت و می رود ...